۱- پر میل
این دسته از افراد به علت داشتن توانمندیهای زیاد نفسانی و روحانی و عملگرا بودن و فاعل بودن و اینکه در زندگیشان سختیهای زیادی کشیدهاند، افرادی پر میل هستند. این افراد خودی توانا و قوی دارند که تحت سایه آن، نفسشان همواره جاری است. نقصان نفس ندارند یا نقصان کمی دارند. البته باید بگوییم که تنها مؤمن است که از نقصان نفس کمتری برخوردار میباشد.
انسانهای پر میل، افرادی سکسی، جذاب، صمیمی، الفتپذیر و دوست داشتنی هستند و دیگران را هم دوست میدارند. درستکاری اولین ویژگی آنهاست و در سایه درستکاری، نفسشان کاملتر گشته است؛ چراکه درستکاری باعث مواجههی انسان با نقایصش میشود و فرد به اندازهای که نفسش از نقصان رها شده، میتواند درستکار باشد؛ وگرنه اگر درستکاری را شروع کند، نواقص نفسانی مانع میشوند.
۲- هوسران
در این دسته از افراد، نفس بر فرد امیر میباشد، یعنی هوای نفس است که مسیر زندگی وی را هدایت میکند و او را به هر سمتی که بخواهد میبرد؛ هر لذت بیشتری باشد، او را میکشد و از سختیها گریزان است. هوسهای مالی، هوسهای جنسی، هوسهای شهرت و مقام و منصب و مدرک و … . او برای رسیدن به هوسهایش تلاش میکند و به اندازهی تلاشش رشد خواهد کرد. میل این انسانها کمتر از گروه قبلی است.
۳- وسوسهای
این دسته از انسان ها به علت داشتن حقارت، میلشان کم است و در واقع به کوچکترین لذتها و لذتهای انفعالی بسنده کردند و اندازه آنها بیش از این نیست. یعنی حقارت مانند سدی مانع آزاد شدن میل آنها شده است.
۴- وسواسی
این دسته از انسانها کمترین میزان میل را دارند.
مسائل جنسی برای آنها تابو است. حقارت بسیار عمیقی دارند، میل آنها تقریباً سرکوب است؛ لذا گرفتار افکار مزاحم و اوهام و اعمال تکراری وسواسی میشوند.
نکته
هر انسانی می تواند هر چهار درجه از میل را داشته باشد؛
۱- در قسمتهایی از زندگیاش، هوس میکند و در هوس میرود.
۲- در قسمتهایی از زندگیاش، به علت کوچکیاش، دچار وسوسه میشود.
۳- در قسمتهایی از زندگیاش، به علت سرکوب نفس، دچار وسواس میگردد.
باید ببینیم در وجود ما چقدر میل، چقدر هوس، چقدر وسوسه و چقدر وسواس است.