الف) در موُمن :
رسیدن به بهشت و ترس از جهنم و خرج نفس در سختی‌ها، قابل پاداش و باعث عزت مومن می‌شود.
ب ) در انسان سالم :
برآوردن نیازهای نفس و خرج نفس در سختی‌های مسیر، رشد فرد را در پی دارد.
ج ) در وسوسه‌ای :
برآوردن خواهشهای نفس و غرق شدن در لذت‌ها، باعث سقوط فرد و ذلت او می‌شود.
د ) در وسواسی:
جبران حقارتهای نفس و غرق شدن در سختی‌ها و رنج‌هایی که نه پاداش دارد و نه لذت دارد، باعث می‌شود فرد در مسیر خودفریبی جلو رود، ولی به اندازه عملش با حقارتش مواجه می‌شود.